در اولین دیدار یوسف علیه السلام و برادرش بنیامین، یوسف علیه السلام از او پرسید:

«آیا ازدواج کرده‌ای؟» بنیامین گفت: «بله»

یوسف علیه السلام پرسید: «چند بچه داری؟»

بنیامین گفت: «سه بچه به اسم‌های قمیص، ذئب و دم».

یوسف علیه السلام با تعجب پرسید: «چرا این اسم‌ها را انتخاب کرده‌ای؟»

بنیامین گفت: «به خاطر اینکه شما را فراموش نکنم و هر وقت یکی از بچه‌ها را صدا می‌زنم یاد شما برایم زنده شود».[1]

یکی از راهکارهای یاد حضرت بقیة‌الله روحی فداه، این است که محیط اطرافمان را طوری آرایش کنیم که هر آن، ما را به یاد امام غایبمان بیاندازد. روی میزمان، تابلوی زیبایی از نام صاحب الزمان بگذاریم، حدیث یا شعری زیبا در مورد ایشان را در تابلو قاب کرده، بر دیوار نصب کنیم و... . آیت‌الله مصباح می‌فرمایند: «اگر ما بخواهیم معرفت و محبتمان به ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف ثابت بماند، باید آثارش را زنده نگاه داریم، نام مقدسش را جلوی چشم خود، روز میزمان یا لابلای کتاب‌هایمان بنویسیم».[2]

هر کس به تناسب کار خود می‌تواند این فرهنگ را ایجاد نماید. دانش آموزان قبل از شروع به نوشتن، نام حضرت را نوشته یا بر لب بیاورند و با سلام بر جان جانان، درس و مطالبه خویش را آغاز بنمایند. معلّمان عزیز و دلسوز که نقش فراوانی در ترویج فرهنگ مهدوی دارند، قبل از شروع درس به امام عزیزمان سلام دهند و «السلام علیک یا صاحب الزمان» را روی تخته با خط زیبا بنویسند و... .[3] 

_______________________________________

حسن محمودی* دانش پژوه مرکز تخصصی مهدویت.

[1] . بحارالانوار، ج13، ص238.

[2] . آفتاب ولایت، ص44.

[3] . کتاب راهکارهای عملی یاد حضرت مهدی?، چاپ مسجد جمکران.

[مجله امان شماره 34 ]